«Ο όρος ‘συμβουλευτική’ συμπεριλαμβάνει την εργασία με άτομα και με σχέσεις, η οποία μπορεί να συνδέεται με την ανάτπυξη, την υποστήριξη κρίσεων, να είναι ψυχοθεραπευτική, καθοδηγητική ή να έχει στόχο την επίλυση προβλημάτων. Η συμβουλευτική έχει σκοπό να δίνει στον ‘πελάτη’ μια ευκαιρία να εξερευνήσει, να ανακαλύψει και να αποσαφηνίσει τους τρόπους που θα του παράσχουν μια ζωή πιο ικανοποιητική και δημιουργική.»
(BAC1984, από McLeod2005, σελ. 30)
Η Συμβουλευτική μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για το σχεδιασμό και προγραμματισμό δράσεων προς όφελος του πελάτη, αφού έχουν αποσαφηνιστεί οι επιθυμητοί γι’ αυτόν στόχοι. Υπό αυτή την έννοια, η συμβουλευτική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ συμβούλου και συμβουλευόμενου είναι ο χώρος (κυριολεκτικός και μεταφορικός) εντός του οποίου πραγματοποιούνται η διερεύνηση και η αποσαφήνιση.
Μία συνήθης παρεξήγηση σχετικά με τη Συμβουλευτική είναι ότι αποτελεί μέσον παροχής συγκεκριμένων ‘συμβουλών’ από το ‘σύμβουλο’ προς το ‘συμβουλευόμενο’, με άλλα λόγια, ότι ο σύμβουλος θα λάβει συγκεκριμένες αποφάσεις για λογαριασμό του συμβουλευόμενου, ή/και ότι θα «του πει τι να κάνει». Κάτι τέτοιο δεν ισχύει, τουλάχιστον στα μοντέλα συμβουλευτικής που αναπτύχθηκαν στις Δυτικές κοινωνίες. Αντίθετα, μολονότι το όνομα και ολόκληρη η ορολογία του επαγγέλματος παραπέμπει στην παροχή ‘συμβουλών’, αποτελεί γενική παραδοχή ότι ο ρόλος του συμβούλου είναι καθοδηγητικός, υπό την έννοια ότι βοηθά στην διερεύνηση πιθανών λύσεων και αποφάσεων, αλλά πάντα αφήνoντας την τελική απόφαση στην κρίση του συμβουλευόμενου. Ο σύμβουλος δεν αποφασίζει για λογαριασμό του συμβουλευόμενου, αλλά στόχος του είναι να τον βοηθήσει να δει καθαρότερα τι θέλει ο ίδιος να πράξει. Ένας άλλος τρόπος να εκφράσει κανείς το ίδιο πράγμα είναι λέγοντας ότι ο σύμβουλος δημιουργεί τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στο συμβουλευόμενο να βρει απαντήσεις που θα συμφωνούν περισσότερο με τις δικές του (του συμβουλευόμενου) αξίες (Corey, 2009).
Συνθετικη θεραπεία Είναι μια σύνθεση συμβουλευτικής και ψυχοθεραπευτικων προσεγγίσεων ( γνωσιακή συμπεριφορική, ψυχοδυναμική, προσωποκεντρικη, υπαρξιακή ) την οποία εφαρμοζω στις συνεδρίες.Σύμφωνα με την Συνθετική Ψυχοθεραπεία, καμία μεμονωμένη σχολή και μορφή ψυχοθεραπευτικής πρακτικής δεν μπορεί να είναι απολύτως αποτελεσματική, ούτε να ικανοποιεί επαρκώς τα αιτήματα όλων των ατόμων ή των συστημάτων που ζητούν βοήθεια από την ψυχοθεραπεία.
Γι’ αυτόν τον λόγο, η συνθετική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην εξατομίκευση της θεραπευτικής πρακτικής σύμφωνα με τα αιτήματα και τις προσωπικές ανάγκες κάθε ανθρώπου που ζητά βοήθεια.
Όπως έγραψε ο Carl Jung (1928), «Αυτός είναι κι ο λόγος που συμβουλεύω κάθε νέο ψυχοθεραπευτή: μάθε καλά τις θεωρίες σου, ώστε να είσαι σε θέση να τις αφήσεις στην άκρη όταν αγγίξεις το θαύμα της ανθρώπινης ψυχής. Όχι οι (ψυχοθεραπευτικές) θεωρίες, αλλά η δική σου δημιουργική ατομικότητα είναι αυτή που θα πρέπει να παίρνει τις αποφάσεις (στην ψυχοθεραπεία)».
Η συνθετική προσέγγιση στην ψυχοθεραπεία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην εξατομίκευση της θεραπευτικής πρακτικής σύμφωνα με τα αιτήματα και τις προσωπικές ανάγκες κάθε ανθρώπου που ζητά βοήθεια.
