Η ποιότητα της σχέσης του βρέφους με τους γονείς (φροντιστές) και κυρίως με τη μητέρα του στα πρώτα χρόνια της ζωής επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το άτομο ψυχολογικά, συναισθηματικά, κοινωνικά καθ΄ όλη τη διάρκεια της ζωής του.
Μεταξύ 1960 και 1970, ο John Bowlby, Άγγλος ψυχίατρος και ψυχαναλυτής,ανέπτυξε τη θεωρία της προσκόλλησης ή δεσμού (attachment theory) η οποία εξηγεί τη δυναμική των ανθρώπινων σχέσεων, καθώς και τις όποιες ανασφάλειες μπορεί να υπάρχουν σε αυτές. Η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι η σχέση που είχαμε ως βρέφη με τους γονείς μας ή με τους ανθρώπους που μας φρόντιζαν, παίζει καθοριστικό ρόλο στο πώς θα σχετιζόμαστε σε όλες τις σχέσεις μας στο μέλλον και κατα συνέπεια τι βαθμό οικειότητας θα θέλουμε να καλλιεργήσουμε μέσα σε αυτές.
Έτσι εχουμε τις εξής κατηγορίες :
1.Τα βρέφη με Ασφαλή Προσκόλληση,όπου οι γονείς είναι εναρμονισμένοι με τις ανάγκες τους και ανταποκρίνονται άμεσα σ΄αυτές αναπτυσουν τον τύπο του Ασφαλούς Δεσμού Προσκόλλησης. Αναπτύσουν ως ενήλικες εμπιστοσύνη,θετικά συναισθηματα,έχουν αυτοπεποίθηση,καλές διαπροσωπικές σχέσεις,αισιόδοξη στάση, πλησιάζουν εύκολα τους ανθρώπους και δε φοβούνται την απόρριψη ή τη στενή σχέση.
2.Τα βρέφη με Ανασφαλή: Αγχώδη/ Αποφευκτική/Αμφυθυμική Προσκόλληση , στα οποία οι γονείς δεν ανταποκρίνονται άμεσα στις ανάγκες τους.Στην παιδική ηλικία συνήθως είναι επικριτικοί και αντιδρούν με θυμό ή τιμωρία όταν τα παιδιά εκφράζουν έντονα συναισθήματα. Τα άτομα με Ανασφαλή Δεσμό Προσκόλλησης Κουβαλούν ασυνείδητα θυμό και άγχος όσο μεγαλώνουν και γίνονται πολλές φορές αντιδραστικά και επιθετικά. Ως ενήλικες είναι επιφυλακτικοί στο να εμπιστευτούν, αποφεύγουν τις στενές σχέσεις γιατί τους δημιουργούν άγχος και δείχνουν αυτόνομοι και ανεξάρτητοι. Αμφιβάλλουν για την ειλικρίνεια των άλλων και πιστεύουν οτι για κάποιο λόγο διστάζουν να τους πλησιάσουν.Φοβούνται πολύ μήπως τους εγκαταλείψουν οι γύρω τους και δίνουν μεγάλη έμφαση στα αρνητικά συναισθήματα, στις συναισθηματικές υπερβολές, τη ζήλια και επιζητούν το αίσθημα ασφάλειας μέσα απο την αποδοχή.
Οι αμφιθυμικοί/αγχώδης έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους και θετική για τους άλλους και αυτό τους καθιστά υποχωρητικούς και ευάλωτους στη συναισθηματική εκμετάλευση. Οι αποφευκτικοί/φοβικοί έχουν αρνητική εικόνα για τον εαυτό τους και τους άλλους ενώ οι αποφευκτικοί απορριπτικοί έχουν εξιδανικευμένα θετική εικόνα για τον εαυτό τους και αρνητική για τους άλλους.
Συνοψίζοντας βλέπουμε ότι οι σχέσεις κάθε ατόμου με τους γονείς του έχουν εξαιρετική επίδραση στις μετέπειτα διαπροσωπικές του σχέσεις, μιας και αποτελούν την πρωταρχική μορφή αλληλεπίδρασης με τους άλλους.
